Ferman Aydın “Özlem ve Öfke İkilemini Doğa Üzerinde Dengeler”
Anadolu, çelişkili görüntülerin, düşünsel çatışmaların aynı potada eritildiği ender coğrafyalardandır. Bazen öfke bir çıkış yoludur, bazen ve ağırılıkla da özlem… Özlem ve Öfke bazen aynı kompozisyonda buluşur Ferman Aydın resminde, kimi yerde kesişmekte kimi zaman da çatışmaktadır. Sanatçının Anadolu’su düşlerinden büyük evrenin merkezidir.
Doğa ve insan sevgisini efsaneleştiren Ferman Aydın resminin harmonisi; kurgu, renk ve lekedir. Düş dünyasının zenginliği ve ironi, resimlerindeki kurguya da yansımıştır. Figüratif doğa soyutlamaları, kurgulamalarının vazgeçilmezidir. Kentli kültürün yok saydığı mitolojik efsenelerimizin kuşaklar boyu aktarılabilmesi için büyük çabalar göstermesi bundandır.
Modernizm ile naturalizm arasında yalın bir denge kuran sanatçı güçlü bir soyutlama algısına sahiptir. Modernizmin karmaşasıyla doğanın ahenkli uyumunu tuvale yansıttığı resimlerinde, keskin gözlem gücü, kullandığı malzemeyle kurduğu yoğun içsel bağ, yoldaşı olarak fırçasına rehberlik etmektedir.